พันนิกายศาสน์ทั้งหลายแผ่พลาฯ
ใช่มนตราเรียกฝนลมคึกคะนอง
ไสยศาสตร์มีอำนาจกรีดดินฟ้า
ย้ายภูผายกทะเลเก้าอี้เหาะ
เหยียบหมอกเมฆ กายธาตุแฝง หายตัวล่อ
เวทมารก่อปรากฏการณ์ไม่จบความ
ถึงคราวนั้นพุทธบุตรแม่จงจำ
หลงเชื่อตามสิ้นแสงญาณน่าสงสาร
นั่นคือเกณฑ์ยุคสาม ฟ้ากำหนดการ
เป็นแผนอันแยบยลแท้แม่เจตนา
อำนาจใหญ่ให้เป็นไปแม่ควบคุม
จนประจวบเวลาเหมาะแม่สั่งพัก
ต่อไปดูหมื่นเทพพรหมครึกครื้นหนัก
อ้วนมั่กกั่กพร้อมคนบ้าสำแดงองค์
ถือธงเหลืองประกาศิตโบกเหนือฟ้า
ทุกเทวาให้ถอยกลับคืนตำแหน่ง
สิ้นเสียงสั่งเวทมนต์เสื่อมเทพฯไม่ช่วยแรง
คนสำแดงมือเปล่าๆสิ้นฤทธี
ถึงกาลนั้นทุกนิกายศาสน์กราบพระศรีฯ
โอภาสจี้กงปรกแผ่คลุมสามโลก
คนรวยกลับไหว้คนจนมือประหรก
คุณธรรมปรกโลกสันติทุกเขตคาม
พุทธบุตรปัญญาใสเร่งมือทำ
ถึงกลางน้ำปะเรือรั่วจะสายเกิน
ถึงเพียงนี้ “สามคุณ” เหนื่อย พักเขียนไว้
สงบใจนั่งรอแม่อีกต่อความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น