พระในบ้าน
เมื่อได้รู้ซึ้งถึงพระคุณอันประเสริฐของพ่อแม่ต่อไปก็ เป็นหน้าที่ของเราทุกคนที่จะต้องนำกลับไปปรนนิบัติท่าน ความผิดพลาดที่แล้วมานั้น บัดนี้ขอให้เปลี่ยนแปลงแก้ไขตนเองเป็นลูกที่กตัญญู
โพธิสัตว์เศร้าใจ ยิ่งที่เห็นคนในยุคนี้ขาดซึ่งความกตัญญู ตลอดเวลาที่ผ่านมาเคยทำให้พ่อแม่เสียใจ แล้วเคยทำให้ ท่านเหล่านั้นดีใจบ้างหรือไม่
ยิ่งกาลเวลาคับขัน ความกตัญญูก็พลิกผัน บุตรมิกตัญญูต่อพ่อแม่ พ่อแม่ก็มิอยู่ในครรลอง ความถูกต้องกลับกลายเป็นความมิถูกต้อง แยกมิออกว่าพ่อแม่กตัญญูต่อลูกหรือลูกกตัญญูต่อพ่อแม่ บัดนี้ให้ย้อนคิดถึงความผิดที่ผ่านมาที่เคยล้มลุกคลุกคลาน ใครเล่าให้อภัยและปลอบใจอยู่ด้านข้าง ยามร้องไห้คราใด มิวายมืออุ่นทั้งสองข้างเข้าประคองโอบอุ้ม เมื่อเราเหน็ดเหนื่อยจงนึกถึงพ่อแม่ท่านเหน็ดเหนื่อย ยามทุกข์ใจไร้คนปลอบใจ จงคิดจงย้อนว่าเราเคยปลอบใจพ่อแม่เราบ้างหรือไม่
หนี้บุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้จะต้องเร่งทดแทน มหาเมตตาที่ยิ่งใหญ่คือฉุดช่วยวิญญาณพ่อแม่ ชักนำให้เข้าสู่การบำเพ็ญธรรมด้วยกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น